காமராஜர் காட்டிய வழியிலே (சிறுகதை) – மலர்மைந்தன், கல்பாக்கம்

2023-24 நாவல்/சிறுகதைப் போட்டிக்கான பதிவு

மொத்தப் பரிசுத்தொகை ரூபாய் 10,000 + எங்கள் பதிப்பக செலவில் புத்தகம் பதிப்பிக்கும் வாய்ப்பு

நீங்களும் இந்த போட்டியில் உங்கள் சிறுகதை அல்லது நாவலை பதிவிட விரும்பினால், contest@sahanamag.com என்ற மின்னஞ்சல் முகவரிக்கு Login ID உருவாக்கித் தரச்சொல்லி ஈமெயில் செய்யலாம். மறக்காமல் உங்கள் பெயர் மற்றும் ஈமெயில் முகவரி பகிரவும். பரிசு வெல்ல அட்வான்ஸ் வாழ்த்துக்கள்.

Click the picture below for complete details of the contest

இனி கதை வாசிக்கலாம் வாருங்கள்…

“அடேங்கப்பா… ஒரு சாதாரண வாத்தியார் அம்மா இறந்ததுக்கு இவ்வளவு கூட்டமா?” என்று சொன்ன தொலைக்காட்சி நிருபரிடம் அருகில் இருந்த பெரியவர்…..

“தம்பி அப்படியெல்லாம் சாதாரணமா நினைச்சிடாதீங்க… இருந்தாலும்,மறைந்தாலும் பேர் சொல்ல வேண்டும். இவர் போல யாரென்று ஊர்சொல்ல வேண்டும் என்ற வரிகளுக்குப் பொருத்தமானவர் நம்ம செல்லக்கண்ணு வாத்தியார் அம்மா”

“ஓ…அப்படியா ஐயா …? அவரைப் பற்றிக் கொஞ்சம் விரிவா சொல்லுங்களே!”

“சொல்றேன் …..விளம்பரத்தை விரும்பாத இந்த அம்மாவைப் பற்றிச் சொல்ல எனக்கு பாக்கியம் கிடைத்ததே… அதுவே நான் செய்த புண்ணியம்”

“எனக்கே ஆர்வமா இருக்கு…சொல்லுங்க ஐயா”

“வசதியான குடும்பத்தில் பிறந்து சீரும் சிறப்புமா வளர்ந்தவங்க தான் இந்த அம்மா…. ஆரம்பக் கல்வியைச் சொந்த ஊரிலேயே முடித்து …மேல் வகுப்பு படிக்க நகரத்துக்குப் போனார். நகரத்துக்கு வந்து படிக்கும் அளவுக்கு வசதி இல்லாத காரணத்தால் தோழிகள் அனைவரும் படிப்பை நிறுத்திக் கொண்டார்கள்…செல்லக்கண்ணு வேதனையுற்றார்.

பள்ளியில்… முதல் நாள் இறைவணக்க கூட்டத்தில்…காமராஜர் பற்றி ஆசிரியர் ஒருவர். “மாடு மேய்த்துக் கொண்டிருந்த சிறுவனிடம், பள்ளிக்கு செல்லவில்லையா என்று கேட்டதற்கு, சாப்பாடு தருவீங்களா?.. என்ற பையனின் எதிர்கேள்வியை மனதில் கொண்டு, போட்டார் ஒரு சட்டம். அது தான் இலவச மதிய உணவுத் திட்டம். மாடு பிடித்த கைகளை ஏடு பிடிக்க வைத்த பெருமை காமராஜரையே சாரும். மதிய உணவுத் திட்டம் பள்ளிகளில் வந்த பிறகு, இடைநிற்றல் குறைந்தது. கல்வி கற்கும் குழந்தைகள் எண்ணிக்கை அதிகரித்தது” என்று உரையாற்ற, அது செல்லக்கண்ணு மனத்தில் ஒரு தாக்கத்தை உண்டு பண்ணியது.

அன்று மாலையே வீடு திரும்பியதும் ஊரில் உள்ள தோழிகளின் வீடுகளுக்குச் சென்று மதிய உணவு திட்டம் பற்றி எடுத்துக் கூறினார். ஆனாலும் அந்தக் காலத்தில் நகரத்துக்குப் போகப் போதிய போக்குவரத்து வசதி இல்லாததால…. நிறைய வீட்டில் பிள்ளைகளை நகரத்துக்கு அனுப்ப தயங்கினார்கள்.

இதனை உணர்ந்த செல்லக்கண்ணு, தன் தந்தியாரிடம் சொல்லி அவரின் செல்வாக்கின் முலமாக அரசாங்கத்திடம்… அந்த ஊரில் ஒரு பள்ளிக்கூடம் கேட்டனர். அரசாங்கம்… இடமில்லை… பணமில்லை என்று பதில் கடிதம் அனுப்பியது.

செல்லக்கண்ணுவின் குடும்பத்தினர் தங்களின் நிலத்தையும்…பள்ளி கட்ட பணம் கொடுத்தனர் …அப்படி வந்தது தான் இந்த ஊர் பள்ளி.

“இன்றைய சுயநல உலகிலே…இப்படியும் மனிதர்களா?”

“தம்பி இதைவிட அடுத்து அந்த அம்மா செஞ்சது தான் பெரிய செய்தி. விலை போட்டு வாங்கவா முடியும்? கல்விவேளை தோறும் கற்று வருவதால் படியும் மலை வாழை அல்லவோ கல்வி என்ற பாரதிதாசனின் வரிகளை உணர்ந்திருந்த அவர் பல பிள்ளைகளை மேற்படிப்பு படிக்க வைத்தார்.”

“ஐயா …அவரது குடும்ப வாழ்க்கை…?!”

“அத சொல்ல மறந்துட்டேன் பாருங்க. பல செல்வந்தர்கள் திருமணம் செய்ய முன்வந்தும்… இவர் கடமையையே கல்யாணம் செய்து கொண்டவர். தன் தாய் தந்தையர் இறந்த பின்னர் நிலம் வீடு அனைத்தையும் விற்று பல பள்ளிகளில் ஆசிரியர்களை இவர் நியமித்து மாத சம்பளம் கொடுத்துக் கல்வி வளர்ச்சிக்கு உதவினார். இவரின் உதவியால் படித்தவர்கள் ஒன்று சேர்ந்து வரும் கூட்டம் தான் இது”

“சொல்லப் போனால் “காமராஜர் காட்டிய வழியில்” வாழ்ந்து இருக்காங்க”

“அதான் தம்பி …இந்த கூடத்தைப் பார்த்தாலே தெரியும் இல்ல…!”

கூட்டம் கட்டுக்கடங்காமல் வருவதைக் கண்டு உயரமான கட்டிடத்தை நோக்கி தன் ஒளிப்பதிவு கருவிகளை எடுத்துக்கொண்டு கிளம்பினார் செய்தியாளர்…. ஒரு புதிய வரலாற்றுச் செய்தி கிடைத்த மகிழ்வோடு.

(முற்றும்)