Sreevidhya Pasupathi
எழுத்தாளர் ஸ்ரீவித்யா பசுபதி எழுதிய மற்ற சிறுகதைகளை வாசிக்க இங்கு கிளிக் செய்யவும்
“எல்லாம் விதி, பாவம் சின்ன வயசு, இப்படி அல்பாயுசுல போகணும்னு தலைல எழுதியருக்கு. என்னத்த சொல்ல.”
சாலை விபத்தில் மரணமடைந்த கல்லூரி மாணவன் சபரியின் வீட்டில் அழுகுரல் நெஞ்சைக் கலங்கச் செய்தது.
சபரியின் பாட்டிதான் கதறினார்.
“என்னங்கடி ஆளாளுக்கு விதியை நொந்துக்கறீங்க. தப்பு நம்ம மேல இருக்கு. இப்ப தானே காலேஜுல சேர்ந்திருக்கான். உடனே வண்டியெல்லாம் வாங்கிக் கொடுக்காதீயன்னு தலபாடா அடிச்சுகிட்டேன். எம்மவனும் மருமவளும் கேக்கலையே. பதினெட்டு வயசு ஆவாம புள்ளைங்களுக்கு வண்டி வாங்கிக் கொடுக்காதீயன்னு அரசாங்கம் சொல்லுதில்ல. அதை ஒழுங்காக் கேட்டிருந்தா இப்படி நடந்திருக்குமா? என் பேரன் இன்னும் வண்டி ஓட்டறதுக்கு அட்டையே வாங்கல. அதுக்குள்ள அவன் கைல வண்டியக் கொடுத்து , இப்ப எல்லாம் முடிஞ்சு போச்சு. விதிய குத்தம் சொல்லி என்னாகப் போவுது? போனவன் திரும்பி வருவானா?”
இவ்வளவு நேரம் அடக்கி வைத்திருந்த துக்கத்தைக் கொட்டி கதறினார் அந்த எண்பது வயது மூதாட்டி.
எழுத்தாளர் ஸ்ரீவித்யா பசுபதி எழுதிய மற்ற சிறுகதைகளை வாசிக்க இங்கு கிளிக் செய்யவும்
(முற்றும்)
This post was created with our nice and easy submission form. Create your post!
GIPHY App Key not set. Please check settings