2023-24 நாவல்/சிறுகதைப் போட்டிக்கான பதிவு
மொத்தப் பரிசுத்தொகை ரூபாய் 10,000 + எங்கள் பதிப்பக செலவில் புத்தகம் பதிப்பிக்கும் வாய்ப்பு
நீங்களும் இந்த போட்டியில் உங்கள் சிறுகதை அல்லது நாவலை பதிவிட விரும்பினால், contest@sahanamag.com என்ற மின்னஞ்சல் முகவரிக்கு Login ID உருவாக்கித் தரச்சொல்லி ஈமெயில் செய்யலாம். மறக்காமல் உங்கள் பெயர் மற்றும் ஈமெயில் முகவரி பகிரவும். பரிசு வெல்ல அட்வான்ஸ் வாழ்த்துக்கள்.
Click the picture below for complete details of the contest
இனி கதை வாசிக்கலாம் வாருங்கள்…
இந்த தொடரின் அனைத்து அத்தியாயங்களும் வாசிக்க இங்கு கிளிக் செய்யவும்
பழனி ரயில்வே நிலையத்தில் அங்கும் இங்கும் பார்த்தப்படி நின்று கொண்டிருந்தான். இரவு எங்கும் இருட்டை அப்பி வைத்திருந்தது.
ஆங்காங்கே தொங்கிக் கொண்டிருந்த விளக்குகள் இருட்டை விரட்ட முயற்சித்துக் கொண்டிருந்தன. பனி விழுந்து தூரத்தில் நின்று கொண்டிருந்த மரங்களின் இலைகளில் நீர் முத்துக்கள் விளைவித்துக் கொண்டிருந்தன. ரயில் வருவதற்கு இன்னும் நேரமிருந்தது.
தன்னையும் அந்த பிளாட்பாரத்தில் தூங்கிக் கொண்டிருந்த ஒரு நாயையும் தவிர அந்த இரயில்வே ஸ்டேஷனில் யாரும் தென்பட்டதாகத் தெரியவில்லை பழனிக்கு.
கொஞ்சம் பனி அதிகமாக விழ ஆரம்பிக்க தன் பெட்டியைத் திறந்து மப்ளரையும், ஸ்வெட்டரையும் அவன் எடுத்துக்கொண்ட போது உள்ளே இருந்த சிறிய கைத்துப்பாக்கி பளபளத்தது.
வேகமாக சூட்கேஸை மூடிவிட்டு ஸ்வெட்டரை அணிந்து கொண்டு அருகேயிருந்த சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்த போதுதான் அவர்கள் இருவரும் ஓடி வந்து கொண்டிருந்தார்கள்.
பழனி எழுந்து பார்த்தபோது ஒரு ஆணும் பெண்ணும் மூச்சிறைக்க ஓடி வருவது தெரிந்தது. அருகில் வரும் போது தான் தன் ஊரிலிருந்து தங்கபாலுவும் கோமதியும் வருகிறார்கள் என்று புரிந்தது.
பழனியை இரயில்வே நிலையத்தில் பார்த்ததும் இருவரும் திகைத்துப் போய் நிற்க பழனி எழுந்து வந்து தங்கபாலுவிடம் ‘‘அரசல் புரசலாக கேள்விப்பட்டேன். ஆனால் நீங்கள் ஓடிப் போகிற அளவிற்கு காதல் வளர்ந்து விட்டது என்று தெரியாது. அது சரி எங்கே போகலாம் என்று உத்தேசம்’’ என்று கேட்டான்.
‘‘என்ன செய்யட்டும்? எங்க அப்பன் ஆத்தாவிற்கு நான் கோமதியைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கணும்ணா பிடிக்கலை. அவளோட அண்ணனும் மூக்கனுக்குத்தான் கோமதியைக் கட்டி வைப்பேன்னு ஒத்தக்காலிலே நிற்கிறான். வேற வழியில்லை. ஆமா பழனி நீ எங்கே இந்த ராத்திரியிலே கிளம்பியிருக்கிறாய்?’’
‘‘மெட்ராஸிற்கு.’’
‘‘என்ன விசயம். அதுவும் உன்தங்கை இறந்து நாலு நாள் கூட ஆவல்ல. உங்க அம்மாவிற்கு ஆறுதல் சொல்ல வேற யாரு இருக்காங்க?’’
“கொஞ்சம் அவசரமாக ஒரு சொந்த வேலையை முடிக்கணும். அது தான் அம்மாகிட்ட சொல்லாமல் கிளம்பிட்டேன்” என்று பல்லைக் கடித்துக் கொண்டே சொன்னவன் தன் கோபத்தை வெளியே காட்டிக் கொள்ளாமல் ‘‘எங்கே போகிறாய். இனி கோமதியை கூட்டிக் கொண்டு போய் என்ன செய்யறதா உத்தேசம்?”
‘‘வேற எங்க போறது. கழுதை தேஞ்சா கட்டெறும்புதான். மெட்ராஸில் நம்ம மச்சானுக, சகலபாடி கிருஷ்ணன் கொறுக்குப்பேட்டையிலே இருக்கான். போயி அவனப் புடிச்சு மொதல்ல ஏதாவது ஒரு கோயில்ல கோமதியைக் கல்யாணம் பண்ணிக் கொள்ள வேண்டும். கெட்டும் பட்டணம் போன்னு பெரியாட்கள் சொன்ன மாதிரி நம்மோட எஸ்.எஸ்.சி சர்டிபிகேட்டை வச்சிகிட்டு வேலை தேட வேண்டியதுதான்”
“நீ எங்கே தங்கப் போறே.’’
“எனக்கு மெட்ராஸ்லே ஒருத்தரையும் தெரியாது. அது தான் என்ன செய்யலாம் என்று யோசித்துக் கொண்டிருந்தேன்”
“நீ ஒண்ணு பண்ணு. எங்க கூட வந்துடு. அவன் வீடு கடல் மாதிரி கெடக்கு, உன் வேலை முடிஞ்சவுடனே நீ திரும்பிடு”
“அதுவும் சரி தான்”
“நாங்க எங்கே போயிருக்கோம். எங்க தங்கியிருக்கோம்ணுட்டு யார்ட்டேயும் சொல்லிடாதீங்கண்ணே.’’ என்றாள் கோமதி.
“கவலையே படாத. நான் யார்கிட்டேயும் சொல்ல மாட்டேன். ஆமா டிக்கட் எடுத்தியளா?” என்றான் பழனி.
“இரயில்லே வரக்கூடிய கண்டக்டருகிட்ட தண்டம் கட்டி டிக்கட்டு எடுத்துக்க வேண்டியதுதான்.’’ என்றான் தங்கபாலு.
இரயில் வந்து நிற்க, மூவரும் ஏறிக்கொண்டு உட்காருவதற்கு இடம் தேடி உட்கார்ந்தார்கள்.
‘‘செத்த இருங்க. முகம் கழுவிட்டு வாரேன்.’’ என்றவாறு எழுந்த தங்கபாலு, “பழனி வார அவசரத்துல துண்டு எடுக்க மறந்துட்டோம். நீ கொணாந்திருந்தா கொஞ்சம் குடேன்.’’ என்றான்.
பெட்டியை இழுத்து திறந்த பழனி டவலை எடுக்கவும் அழகாக உறங்கிக் கொண்டிருந்த பிஸ்டல் வெளியே தெரிய ‘‘என்ன பழனி துப்பாகியெல்லாம் வைச்சிருக்க?’’ என்று கேட்டான் தங்கபாலு.
‘‘அது சும்மா விளையாட்டு துப்பாக்கி. யாரிடமும் என்கிட்டே பிஸ்டலை பார்த்ததைச் சொல்லி விடாதே.’’ என்றான் பழனி.
‘‘எனக்கெதுக்கப்பா வம்பு.’’ என்றவாறு டவலை வாங்கிக் கொண்டு பாத்ரும் நோக்கி நடந்தான்.
இந்த தொடரின் அனைத்து அத்தியாயங்களும் வாசிக்க இங்கு கிளிக் செய்யவும்
(தொடரும்)
This post was created with our nice and easy submission form. Create your post!
GIPHY App Key not set. Please check settings