Rajes Wari
எழுத்தாளர் ராஜேஸ்வரி எழுதிய மற்ற சிறுகதைகளை வாசிக்க இங்கு கிளிக் செய்யவும்
“ஹைய்யா…வந்தாச்சு,வந்தாச்சு.எவ்..ளோவ்…பெரிய்ய…ய…தீம் பார்க்.!! வாவ்..சூப்பரா இருக்கு” என்று குதித்தாடினாள் அவள்.
“சரி, சரி. இரு,இரு. ..ஓடாத..உன்னோட வேகத்துக்கு என்னால ஈடு கொடுக்க முடியாது. எனக்கு கால் வலிக்குது. மெதுவாக நட” என்று நான் சொன்னவுடன் சிறிது அமைதியானாள்.
“அங்க பாரு..பெரிய ஜெயண்ட் வீல். அதுல ஏறணும். மேல போகும்போது இந்த ஊரையே பார்க்கலாம். ஜாலியா இருக்கும்.வா..வா..கண்டிப்பா அதுல ஏறணும்” என்று கொஞ்சம் செல்லமாய் அடம்பிடிக்க ஆரம்பித்தாள் அவள்.
“இல்லடா கண்ணு…அதுல ஏறினா தலை சுத்தும். இந்த வயசுல அதுல போகக்கூடாது. சின்ன ராட்டினத்துல ஏறிக்கலாம். அதுவும் நல்லாருக்கும்” என்று சமாளித்தேன்.
“ஹேய்…அங்க பாரு…பெரிய அருவி. அதுக்காவது விடுவியா மாட்டியா?” என்றாள் ஏக்கத்துடன்.
“கண்டிப்பா போகலாம். ஆனா ஒரு கண்டிஷன். உச்சந்தலையில் தண்ணீர் கொட்டாம பாத்து ஓரமா நனையணும். சரியா?” என்றேன்.
“அதுக்கு வந்திருக்கவே வேண்டாம்” என்று சிறிது கோபப்பட்டவள், “எனக்கு பசிக்குது. ஏதாவது வாங்கித்தா என்றாள்.
“அதெல்லாம் நல்லா இருக்காது. சாப்பிட்டா உடம்புக்கு ஒத்துக்காது. இதோ கொண்டு வந்திருக்கேன் பாரு. உனக்குப் பிடிச்சது” என்று டிபன் பாக்ஸைத் திறந்தேன்.
“உனக்கு வேற வேலையே இல்ல. அங்க போகாத…இங்க போகாத…அதை சாப்பிடாத…இத சாப்பிடாத…னு சொல்லிக்கிட்டே இருக்க. ஒரு நாள் சாப்பிட்டா என்ன? உடம்புக்கு முடியவலைன்னா டாக்டர்கிட்ட போக வேண்டியதுதான்”. என்று சொல்லிக்கொண்டே என்னை விட்டு தூரமாக ஓட்டமாக ஓடினாள்
என் மனதிலிருந்து கொண்டு அடங்காமல் ஆர்பரித்து ஓடும் இருபது வயது இளம் பெண்ணை (என் அவளை) பிடியுங்களேன். என்னால் ஓட முடியாது. எனக்கு அறுபது வயதாகிறது.
எழுத்தாளர் ராஜேஸ்வரி எழுதிய மற்ற சிறுகதைகளை வாசிக்க இங்கு கிளிக் செய்யவும்
This post was created with our nice and easy submission form. Create your post!
GIPHY App Key not set. Please check settings