இதுதான் நிஜம் (சிறுகதை) – முகில் தினகரன், கோவை

2023-24 நாவல்/சிறுகதைப் போட்டிக்கான பதிவு

மொத்தப் பரிசுத்தொகை ரூபாய் 10,000 + எங்கள் பதிப்பக செலவில் புத்தகம் பதிப்பிக்கும் வாய்ப்பு

நீங்களும் இந்த போட்டியில் உங்கள் சிறுகதை அல்லது நாவலை பதிவிட விரும்பினால், contest@sahanamag.com என்ற மின்னஞ்சல் முகவரிக்கு Login ID உருவாக்கித் தரச்சொல்லி ஈமெயில் செய்யலாம். மறக்காமல் உங்கள் பெயர் மற்றும் ஈமெயில் முகவரி பகிரவும். பரிசு வெல்ல அட்வான்ஸ் வாழ்த்துக்கள்.

Click the picture below for complete details of the contest

இனி கதை வாசிக்கலாம் வாருங்கள்…

                தேர்தல் களம் சூடு பிடிக்கத் தொடங்கியது.  அரசியல் கட்சிகளின் பிரச்சார அலையில் ஊரே அமர்க்களப்பட்டது.  பெரும் ரசிகர் கூட்டத்தைத் தன் பின்னால் வைத்துள்ள சூப்பர் ஹீரோ செல்வகுமாரை எப்படியோ வளைத்து, சீட் கொடுத்து தேர்தல் களத்தில் இறக்கியிருந்த அந்தக் கட்சி  மேலும் பல நடிகர் நடிகையரை பிடித்து வந்து பிரச்சாரத்தில் ஈடுபடுத்தியது.

                பணம் தண்ணீராகச் செலவழிக்கப்பட்டதில் பத்திரிக்கைகளும் தொலைக்காட்சி மீடியாக்களும் செல்வக்குமாரின் வெற்றியை உறுதிப்படுத்திப் பேசத் துவங்கின.

                சூப்பர் ஹீரோவுக்கு எதிராக களத்திலிருந்த பழுத்த அனுபவசாலியான அந்த மூத்த அரசியல்வாதி ஆரம்பத்திலிருந்த நம்பிக்கையை கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்த் தொலைத்து விட்டு கிட்டத்தட்ட சித்த பிரமை பிடித்தவர் போல் ஆகிப் போனார்.

                “மிஸ்டர் செல்வகுமார்…! திஸ் ரிப்போர்ட்ஸ்…நேஷனல் மாடர்ன் காலேஜ் ஸ்டூடண்ட்ஸ் எடுத்த கருத்துக் கணிப்பு… நீங்க லட்சக் கணக்கான வாக்கு வித்தியாசத்துல ஜெயிப்பீங்கன்னு கணிச்சிருக்கு”

                செல்வகுமார் சந்தோஷத்தில் மிதந்தான். “ரிசல்ட் வந்ததும் வெற்றி விழாவில் கலந்துட்டு மறுநாளே சுவிட்ஸர்லாந்து பறந்திடணும்… இப்பவே நடிகை சமீதாக்கு போன் பண்ணி அவளோட கால்ஷீட்டைக் கொஞ்சம் அட்ஜஸ்ட் பண்ணி வைக்கச் சொல்லணும்… அப்பத்தானே அவளும் கூட வர முடியும்” தாறுமாறாகச் சிந்தனை ஓடியது சூப்பர் ஹீரோவுக்கு.

                இரவு 11.45.

                அந்தப் புற நகர் பகுதியில் தனது பிரச்சாரத்தை முடித்துக் கொண்டு காரில் திரும்பிக் கொண்டிருந்த செல்வகுமாருக்கு கண் எரிச்சல் தாளவில்லை.  தூக்கம் வேறு.  உடனிருந்த இரண்டு கைத்தடிகள் தூங்கியே விட்டனர்.

                “டிரைவர் வழில ஏதாவது டீக்கடை இருந்தா நிறுத்துப்பா… சூடா ஒரு டீ சாப்பிடலாம்… கூல் டிரிங்க்ஸ் சாப்பிட்டு சாப்பிட்டு தொண்டையே கரகரத்துப் போச்சு” செல்வகுமார் சொல்ல,

                மங்கலான விளக்கொளியில் மச..மச..வென்றிருந்த அந்த ஒற்றை டீக்கடை முன் கார் நின்றது.

                டீக்கடைக்காரன் எட்டிப் பார்த்தான்.

                இறங்கிச் சென்ற டிரைவர்,  “நாலு  டீ ஸ்ட்ராங்கா”

                “நல்லவேளை இப்பத்தான்  பாய்லரை இறக்கலாம்னு நெனச்சென்” என்றபடி  போடத் துவங்கியவன் காரிலிருந்து இறங்கி வெளியில் நிற்கும் சூப்பர் ஹீரோ செல்வகுமாரை அலட்சியமாகப் பார்த்து விட்டு தன் வேலையில் மூழ்கினான்.

அதைக் கண்ட டிரைவர்,  “ஏம்பா… அங்க நிக்கறது யாருன்னு தெரியுதா?” கேட்டான்.

                “தெரியும்… தெரியும்… தெரியாமென்ன?”

                இதற்குள் அருகில் வந்த செல்வகுமார் “டிரைவர்… நான் எவ்வளவு ஓட்டு வித்தியாசத்துல ஜெயிப்பேன்?னு கேட்டுப் பாரு” என்றான்.

                டிரைவர் கேட்க,  மெலிதாய் குறுஞ்சிரிப்பு சிரித்த அந்த டீக்கடைக்காரன் “ஜெயிச்சாத்தானே… வித்தியாசத்தைப் பத்திப் பேச?” என்றான்.

                கோபமுற்ற செல்வகுமார் “இடியட்… எல்லா கருத்துக் கணிப்புக்களும் நான் ஜெயிக்கறது உறுதின்னு ஆணித்தரமாச் சொல்றப்ப… ஆப்டர்ஆல் ஒரு டீக்கடைக்காரன்… உனக்கென்னய்யா தெரியும் பாலிடிக்ஸ் பத்தி..? ஸ்டுப்பிட்” கத்திவிட்டு டீயைக் கூடப் பருகாமல் வேகமாகச் சென்று காரில் ஏறி அமர்ந்து கொண்டான் செல்வகுமார்.

                டிரைவரும் பினனாலேயே ஓட்டமாய்ச் சென்று காரில் ஏறி ‘வெடுக்’ கென்று கிளப்ப,

                “வந்து சேருதுக பாரு… சாவு கிராக்கிக”என்று தலையிலடித்துக் கொண்டான் டீக்கடைக்காரன்..

                                                                                                ((()))

                தேர்தல் தோல்வியின் தாக்கத்தினால் கிட்டத்தட்ட மூன்று நாட்கள் வீட்டை விட்டு வெளியே தலைகாட்டாத செல்வகுமார் போதையின் தழுவலிலேயே கிடந்தான்.

                நான்காம் நாள் காலை காரை எடுத்துக் கொண்டு நகருக்கு வெளியே இருந்த அந்த டீக்கடையை நோக்கிப் பறந்து. அந்த டீக்கடைக்காரனிடம் கேட்டான். “ஏம்பா… எல்லா பத்திரிக்கைகளும்… எல்லா சர்வே ரிப்போர்ட்டுகளும் நான்தான் ஜெயிப்பேன்!னு அடிச்சுச் சொல்லுச்சுக… ஆனா நான் தோப்பேன்னு சொன்ன மொதல் ஆளு… ஒரே ஆளு நீதான்… எப்படிப்பா… எப்படி உன்னால மட்டும் கணிக்க முடிஞ்சுது”

                “சார்…உங்களுக்கு ரிப்போர்ட்ஸ் குடுத்தவங்கெல்லாம்… உங்ககிட்டயிருந்து ஏதோ ஒரு ஆதாயத்தை எதிர்பார்த்து… உங்களால அவங்க பத்திரிக்கைக்கோ… டி.வி.க்கோ கெடைக்கற… இன்னும் கெடைக்கப் போற லாபத்துக்காக… பச்சையா சொல்லப் போனா… உங்களைக் காக்கா பிடிக்கறதுக்காக… உண்மைக்குப் புறம்பா  ரிப்போர்ட் குடுத்திருக்காங்க… ஆனா எனக்கு அப்படி எந்த எதிர்பார்ப்பும் இல்லாததினால் நான் உண்மையைப் போட்டு உடைச்சேன் அவ்வளவுதான்… இனிமேலாவது கூட இருக்கறவங்களோட நெஜமுகம் என்ன?ங்கறதைப் புரிஞ்சுக்கிட்டு புத்திசாலித்தனமா பொழைக்கப் பாருங்க சார்” வெகு சாதாரணமாய் சொல்லிவிட்டு கஸ்டமர்களுக்கு  போட ஆரம்பித்த அந்த டீக்கடைக்காரனை ஆச்சரியமாய்த் திரும்பித் திரும்பிப் பார்த்தபடியே காரில் ஏறினான் சூப்பர் ஹீரோ செல்வகுமார்.

                மறுநாள் காலை செய்தித்தாளில் அந்தச் செய்தி முக்கியச் செய்தியாக இடம் பெற்றிருந்தது.

                “சூப்பர் ஹீரோ செல்வகுமார் அரசியலுக்கு முழுக்கு”

(முற்றும்)