சோப்பு (சிறுகதை) – மலர் மைந்தன், கல்பாக்கம்

எழுத்தாளர்  மலர் மைந்தன் எழுதிய மற்ற சிறுகதைகளை வாசிக்க இங்கு கிளிக் செய்யவும்

அண்ணாச்சி கடையில் சோப்பு வாங்கித் திரும்பிய ‘குமார்’ எதேச்சையாகச் சந்தித்தது ‘ செல்வமணி ‘யை பலநூறு பேர் வேலை செய்யும் நிறுவனத்தில் இருவரும் பணியாற்றினாலும்…சந்தித்துக் கொள்வது இது போன்று வெளியிலே தான்

“என்ன குமார் சார்…அண்ணாச்சி கடைக்கு வந்திருக்கீங்க …?”

“சோப்பு வாங்க செல்வமணி சார்”

“என்ன சோப்பு?”

“சந்தன சோப்பு சார்””

“எங்க சார்…அந்த சோப்புத் தரம் இப்பயெல்லாம் சரியில்லையே”

“ஆமா சார் …மக்கள் தொகை பெருகிடுச்சி …நுகர்வோர் அதிமாகிட்டாங்க …கம்பெனி காரங்க உற்பத்தியைப் பெருக்கி தரத்தை குறைச்சிட்டாங்க”

“அது மட்டுமா சார் …முன்னெல்லாம் இந்தச் சோப்பு போட்டு வந்தா பத்தடி தூரத்திலேயே வாசனை அடிக்கும்…இப்ப பக்கத்துல வந்து மோந்து பாத்தா கூட வாசனை இல்ல”

“ஆமா சார்”

“எங்கப்பா காலத்துல ஒரு சோப்பு வாங்கி வருவாரு பாருங்க …மொத்த குடும்பத்துக்கும் ஒரு மாசத்துக்கு வரும்…எவ்வளவு தேச்சாலும் கரையாது …ஆனா இப்போ வர சோப்புங்க ஒரு வாரத்துக்குக் கூட வர மாட்டேங்குது”

“ஆமா சார் …எல்லாம் சினிமா நடிகைங்கள வச்சி விளம்பரப் படுத்தி வித்துடுறாங்க”

நாடகத்துக்கு இடையே விளம்பரம் போல் குறுக்கே புகுந்த அண்ணாச்சி …செல்வமணியிடம் 

“சார் …உங்களுக்கு என்ன வேணும்?”

“ரெண்டு சோப்பு கொடுங்க அண்ணாச்சி”

“டேய் …சாருக்கு அந்த சந்தன சோப்பு ரெண்டு எடுத்துக் கொடுலே”

சோப்பை வாங்கிய செல்வமணி குமரைப் பார்த்து ஒரு நமட்டுச் சிரிப்பு சிரித்துவிட்டு  ..

“என்ன சார் பண்றது …நம்ம பேச்ச வீட்டுல யார் கேட்குறா?”

“ஆமா…ஆமா…அப்புறம் சாப்பாடு கிடைக்காதே” என்று சொல்லி இருவரும் சிரித்துக் கிளம்பினர்.

அண்ணாச்சி கடையை அடைத்து விட்டு வீட்டுக்கு கிளம்பினார் சோப்புடன் .

எழுத்தாளர்  மலர் மைந்தன் எழுதிய மற்ற சிறுகதைகளை வாசிக்க இங்கு கிளிக் செய்யவும்

(முற்றும்)