கல்யாணமாம் கல்யாணம்… (பகுதி 3 – சிறுகதை) – நாமக்கல் எம்.வேலு

எழுத்தாளர் நாமக்கல் வேலு எழுதிய மற்ற சிறுகதைகளை வாசிக்க இங்கு கிளிக் செய்யவும்

முன்கதைச் சுருக்கம்

மாலாவும் கண்ணனும் ஒருவரை ஒருவர் விரும்பினார்கள். ஆனால் மாலாவின் வீட்டில் மாமன் மகனைத்தான் கட்டிக்கொள்ள வேண்டும் என்று சொல்லிவிட்டனர். அவளாலும் அதைத் தட்ட முடியவில்லை. கண்ணனிடம் விஷயத்தை சொல்லி பிரிந்துவிடலாம் என்றாள். அவன் அதிர்ந்து நின்றான்.

ராதாவை விரும்பினான் பன்னீர். அவனதோ அப்பவோ தனது தங்கை மகளைத்தான் கட்டிக்கொள்ள வேண்டும் இல்லாவிட்டால் தனது கோடிகணக்கான சொத்துக்களை எல்லாம் ஏதாவதொரு டிரஸ்ட்க்கு எழுதி வைத்துவிடுவேன் என்று மிரட்டினார். ரொம்பவும் யோசித்த அவன், ராதாவைப் பார்த்து பிரிந்துவிடுவோம் என்று சொல்ல முடிவு செய்துகொண்டான்.

இனி கதைக்குள்

ஒரு வழியாய், பன்னீர் கல்யாணத்துக்கு ஒத்துக் கொள்ள, இவனது பெற்றோரும், மாலாவின் பெற்றோரும் கலந்து பேசி புரோகிதரை கூப்பிட்டு ஓர் நல்ல நாள் பார்த்து, முதல் நாள் இரவு நிச்சயதார்த்தம் என்றும் விடிந்து கல்யாணம் என்றும் முடிவு செய்து கொண்டு இரண்டு வீட்டாரும் சேர்ந்து ஒரே பத்திரிக்கையாக அடிக்கவும் ஏற்பாடு செய்து கொண்டனர்.

ஒரு நாள் சாயங்காலமாக தனது முன்னாள் காதலி ராதாவைக் கூப்பிட்டு ‘பத்திரிக்கை வைக்க வேண்டும் ‘ என்றான் பன்னீர். அவள் தனது ஆபிஸ்க்கே வரச் சொல்லி விட்டாள். நான்கைந்து பத்திரிகைகளை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பிப் போனான் பன்னீர். தனது ஆபிஸ் ரிஷப்சனில் அவனுக்காக காத்திருந்தாள் ராதா.  கொஞ்சம் சந்தோசமும் கொஞ்சம் துக்கமுமாய் கல்யாண பத்திரிகையை வாங்கிக் கொண்டாள் அவள்.  படித்து பார்க்க அவளுக்கு மனது இடம் கொடுக்கவில்லை.

இருவரும் ஆல் தி பெஸ்ட் ஆப் லக் சொல்லிக்கொண்டு பிரிந்தனர்.

xxxxxxxxxxxxx

மாலா தன் ஆபீஸில் இருந்த படியே கண்ணனுக்கு ஒரு குறுஞ்செய்தி அனுப்பினாள்.

Meet at V.O.C.Park  5 O’ Clock

உடனே அவன் OK என்று பதில் கொடுத்தான்.

அவனுக்கு தனியாக ஒரு பத்திரிக்கை எடுத்து வைத்துக் கொண்டாள் மாலா. அவன் கூட போன வாரம் தனக்கும் கல்யாணமும் முடிவாகி விட்டதாய் சொன்னான். பத்திரிக்கை பிரின்ட் ஆகி வந்தவுடன் அவளை சந்திப்பதாய் அவனும் சொல்லியிருந்தான்.

தனது ஆபிசில் எல்லோருக்கும் பத்திரிகை வைத்துக் கொண்டே வந்த மாலா, மேனேஜரிடம் பத்திரிக்கை வைத்து விட்டு, அரை மணி நேரம் பெர்மிஷன் வாங்கி கொண்டாள். மொபெட்டை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பினாள் கண்ணனை சந்திக்க.

பார்க் வந்து சேர்ந்தவுடன் பார்க்கிற்கு வெளியிலேயே மொபெட்டை நிறுத்தி விட்டு சாவியை எடுத்துக் கொண்டு, சுற்றும் முற்றும் பார்த்தாள், எங்காவது கண்ணன் தெரிகிறானா என்று.

அவனது முகம் எங்கும் தெரியவில்லை.  கேட்டைத் திறந்து கொண்டு உள்ளே நடந்தாள். இவர்கள் இருவரும் வழக்கம் போல உட்காரும் பெஞ்சில் யாரோ வேறு இருவர் உட்கார்ந்திருந்தார்கள்.

மொபைலை எடுத்து அவனை கூப்பிடலாமா இல்லை, ‘ WHERE ARE YOU… ‘ என்று குறுஞ்செய்தி அனுப்பலாமா என்று யோசித்துக் கொண்டே நடந்தாள்.  செய்தியும் அனுப்பி விட்டாள். அப்போது பின்னாலிருந்து யாரோ கூப்பிடும் சப்தம் கேட்டு திரும்பினாள். கண்ணன்தான் கையசைத்தபடி  வந்துகொண்டிருந்தான்.

அப்போதுதான் பக்கத்தில் இருந்த ஒரு பெஞ்சில் இருந்து ஒரு வயதான தம்பதியர் எழுந்து நகர்ந்தனர்.

சட்டென, ‘ இப்படி உட்காரலாமா… ‘ என்றாள் புன்சிரிப்புடன். அவனும் புன்னகையுடன் கைகாட்டினான். ஒரு பத்திரிகையை எடுத்து Mr.Kannan & Family என்று எழுதி அவனிடம் நீட்டினாள்.

கூடவே,  ‘அவசியம் கல்யாணத்துக்கு வரணும். அடுத்த மாசம் அஞ்சாம் தேதி… ’ என்றாள்.

‘ஓ, எங்க முஹூர்த்தம் ஆறாம் தேதி.  சரி நான் அஞ்சாம் தேதி வந்துடறேன், நீ உன் வீட்டுக்காரரோட சேர்ந்து மறுநாள் எங்க கல்யாணத்துக்கு வந்துடனும்‘ என்று விட்டு அவள் கொடுத்த பத்திரிகையை மேலோட்டமாக பார்த்து விட்டு மடித்து தனது லெதர் பேக்கில் வைத்து விட்டு, அப்படியே வேறு ஒரு பத்திரிகையை எடுத்தான்.

‘ இது என் பத்திரிக்கை ‘ என்று நீட்டினான்

‘ ஓ… உங்க பத்திரிக்கை வந்திடுச்சா ‘ என்று புருவத்தை உயர்த்தினாள்.

‘ காலையிலதான் கொண்டு வந்து கொடுத்தாங்க. இன்னும் நான் யாருக்கும் பத்திரிக்கை வைக்கலை. உனக்குத்தான் முதல் பத்திரிக்கை. அவசியம் உன் வீட்டுக்காரரோட வந்துடனும் ‘ என்றான் புன்னகையுடன்.

ஆவலாய் பத்திரிகையை திறந்து பார்த்தவள், கண்ணன் – ராதா, நல்ல பெயர் பொருத்தம்‘ என்றவள் திரும்பவும் புருவத்தை வளைத்து, ’ என்ன பொண்ணோட அப்பா டெபுடி சூபரிண்டன்ட் ஆப் போலிஸா ‘ என்றாள்.

எழுத்தாளர் நாமக்கல் வேலு எழுதிய மற்ற சிறுகதைகளை வாசிக்க இங்கு கிளிக் செய்யவும்

(முற்றும்)